《校书朱君示及园居胜概新篇一轴皆有标目辄成长调格诗奉纪清䠱》拼音版


宋代卢革

xiàoshūzhūjūnshìyuánshènggàixīnpiānzhóujiēyǒubiāozhéchéngzhǎngdiàoshīfèngqīngzhú--

yòuzhèhuìyuánxièsēnxiāngwàngzhīzituōmíngsuǒzhǔxiāng

tángjīngzhōukǒngzhīwénzhāngjìngzhāifēngxiányīnyángyáng

shǔnháozhuósànfāngtángbàoqíndēngtáiwàngshānxiánshègāng

diàozhǔyuèyóuyǒngzhúpáiqīngcāngtíngyōuxiǎosháojiǒnghóngbáixiāngáng

xièbìngguīsuìyuèzhǎngchángwénjūnyuánshèngwǎngliǎngjiāng

kāijiānwèiyǒnghuǎngruòxiángwénchuānziluòzhīyáng

dōngfèiguānshǒuzhǐzuòcónglàibàngziyóuǎiyǒufāng

cháotíngqīngmíngbǎiguānliángchízhāngzinánjìnlùnzhuànyǒuguāng

退tuìzhīwèizihòuqióngjiǔdàoqiángwénchuíhòujiāngxiāngwèidāng

qióngchóunǎizheshūxīnzhìnénghúngāngtǎngláilìngmíngjiāng

卢革简介

唐代·卢革的简介

卢革,湖州德清(今属浙江)人。天禧三年(1019)进士。卢秉父。少举童子,知杭州马亮见所为诗,嗟异之。秋,贡士,密戒主司勿遗革。革闻,语人曰:“以私得荐,吾耻之。”去弗就。后二年,遂首选;至登第,年才十六。知婺、泉二州,提点广东刑狱、福建湖南转运使。复请外,神宗谓宰相曰:“革廉退如是,宜与嘉郡。”遂为宣州。以光禄卿致仕。用子秉恩转通议大夫,退居于吴十五年。秉为发运使,得请岁一归觐。后帅渭,乞解官终养。帝数赐诏慰勉,时以为荣。卒,年八十二。

...〔 ► 卢革的诗(4篇)