《谢章季思惠镜屏》拼音版


宋代王遂

xièzhānghuìjìngpíng--wángsuì

cóngdōngnán西jìngpíng

yuánmíngjuédiǎnbiǎoguǒdùnxíng

yúnshìjiùtàishǒuzhīwèimíng

hūnnéngjìngǎnchénzhūtíng

wénshēngmínchūchánghánlíng

zhìqiàntuī广guǎngjiādiāolíng

méijiéjìnshāoyuǎnnéngtīng

jūnzibàomíngzhǐshànzhànzhōngjiōng

jìngzhòuyǒudòngruòwèiliújīng

zuòlìngfāngcùnjiéjīngyíng

shàngtiānfāngzhāojiǎochuíxīng

guānshǔzǎizhìwànhuàsuízhǐlìng

liúzhīqiānbǎizàiyóucúndiǎnxíng

xīnmèiniàncúnfāngxīn

zàishèngjìngzhǔdānshūfānglíng

jìnzhějìngtiēbǐngdānqīng

jūnwǎngjiàomèixǐng

zhìzhījìngtángshìyóushuōlíng

王遂简介

唐代·王遂的简介

王遂

王遂,字去非,一字颖叔,枢密副使王韶之玄孙,后为镇江府金坛人,宋代名臣。 嘉泰二年进士,调富阳主簿,历官差干办诸司审计司。绍定三年,知邵武军兼福建招捕司参议官。后任工部尚书。

...〔 ► 王遂的诗(74篇)