《花田饮陶十一白郎》拼音版


明代邝露

huātiányǐntáoshíbáiláng--kuàng

liángmíngyuègāoshūhuáizhāoyáo西qīnghuǒtuítāotiānkuǎnghènmíntiānkāifánxīngcuǐcàntiāncuīwéi

shuàibēiyínlièqiánjiēgāotiāngāopáihuáiyǐnshāngcǎnnéngcáiyànzhāogāozhùhuángjīntái

sūnyángbēndàidāngyuècáixuánchúnhánshūzāixuéāshìhuí

zhōngyǐnshāngxīn怀huáifēijiǔjūnshúkānxiéjiānggànōuxiàxiáncāihuātiánxiānniàngzūnléi

zhuānyǐnzhìzuìnéngyīngháiliánquánguìshùnánshānwēihàozhīchūgōngāiyānliúzhāoěrxíngguīlái

邝露简介

唐代·邝露的简介

(1604—1650)明末清初广东南海人,原名瑞露,字湛若。诸生。历游广西、江苏、浙江间,在桂遍历诸土司辖地,悉知其山川风土。唐王立于福州,官中书舍人。永历中,以荐入翰林。清兵破广州,抱古琴绝食死。工诗善书,有《赤雅》、《峤雅》等。

...〔 ► 邝露的诗(211篇)