首页 > 诗文 > 原古上元学士 > 拼音版

《原古上元学士》拼音版


元代郝经

yuánshàngyuánxuéshì--hǎojīng

línjiǔdǐnglúnwànshìkǒngmèngwénkāngjuéshèng

guāntiānwángshǐshīzhèngzhōngshēngwayíndàoshújìng

jīnyuándōngběiláihǎijìngwénshénlànshāngzhuìgěnghéng

chǔbàntiānchuāngjǐnmìngluòqiānténgzhūzhāngcháotíng

hóngliùxuéyuèbìngzhōngyuányǒucáifāngdòudìng

tiānménhuángjīnbǎng耀yàodòngwànxìngjūnchénwèishīwèilìng

huòzhěshīwénhuánshìjīngpànchēngshúyuánhuàjīngsuìhūnmíng

jùncàidǎnggāochūliáoxiòngjìntiānrǎngshēnsǎofēngléijìn

lúnzàixùngàowángyányíngzhūgōngzhǒngzuòzhízàohuàbǐng

huángshānhuánghuáshuāngfènggāocèngdēngqīngfēngshùmíngqiānhuīyìng

yǒuruòxiánxiángōngguāngcǎiyuèhéngyúnyānhuīgānkūnkuàiyǒng

ménménjīnshēngkēngjiǎojiǎoyíngōuyìngyángféngléi崿èchàngyīng

xíngliántiānhǎiwàngérjìngwěizāishānlǎoqīngyúndònggāoxìng

wénlínchǎnjīnghànkāijìngqiūkōngqínzhāngfēnzhèng

sānhuànliúlíngxǐngāiāibiàncàiwángliùwèixuánqìng

lǎowēiránshēngjiàhàiqúntīngzhènmèilíngxiázhūfēikàiqìng

rénzōngdàiwéntiānbǎiniánshèngfēnfēnkuāzikǔnzhíwèipíng

wèirénshèngtiānzhītiāndìngxíngxíngshǐchénggòngwèitiānxiàqìng

zuòèjiànziyuètóuzhàochéngjīngjiàndòuhányànpángèn

jīngshēngwǎnbàixiānzhèngqióngyánshùshūshízàichéngduòzèng

xuéwèngǒuyǒuguīpínānbìngjīnnǎimíngwènjīnyǒuguījìng

qièdēnglóngméngěngchūjǐngyáoyáofēngzhōngjīngshǐjiànpíng

miǎnxiānshìjīnguǒjìngshìdàosànghánlèibèng

shídàoyínhànshìkāimìngqìngángtóuguānsānshānkànchéng

hǎiwényuánshēngmíngònghányǒng

郝经简介

唐代·郝经的简介

郝经

(1223—1275)元泽州陵川人,字伯常。郝天挺孙。金亡,徙顺天,馆于守帅张柔、贾辅家,博览群书。应世祖忽必烈召入王府,条上经国安民之道数十事。及世祖即位,为翰林侍读学士。中统元年,使宋议和,被贾似道扣留,居真州十六年方归。旋卒,谥文忠。为学务有用。及被留,撰《续后汉书》、《易春秋外传》、《太极演》等书,另有《陵川文集》。

...〔 ► 郝经的诗(153篇)