《旅次湘沅有怀灵均》拼音版


唐代孟郊

xiāngyuányǒu怀huáilíngjūn--mèngjiāo

fēnzhuōduōgǎnjiǔyóuzūnzhǎngjīngguòxiāngshuǐyuán怀huáifāngchíchú

jiùchēngchǔlíngjūnchùyǔnzhōnglínglǎoyánsuìjīngxián

míngcānjūnzichǎngxíngwèixiǎorénsāowénxuànzhēnliàngqíng

sānchùyǒuyùnfēixiánzhéshíjuégāozhìmiùyīngcóng

xiōngjīnyōuchóuróngbìndiāowèidiàoguǐshēngzuòcāibàng

yínjiéshēnzhōngjiéníngjiànshū怀huáishāmièxìngxiàoxíngyānnéng

qiěwénshànchēngjūnshànshūqiěwénguòchēngguò

yōuzāifēngrénjiǎoshǔtóuchuānxiāngchuánqiānāidàoyán

jīnshèngmíngcháoyǎngjūnchényōnghuàyíngfēn

jīnchēxùnqiánbáiyóukūnjūnchénzixīnjièzhēnliáng

孟郊简介

唐代·孟郊的简介

孟郊

孟郊,(751~814),唐代诗人。字东野。汉族,湖州武康(今浙江德清)人,祖籍平昌(今山东临邑东北),先世居洛阳(今属河南)。唐代著名诗人。现存诗歌500多首,以短篇的五言古诗最多,代表作有《游子吟》。有“诗囚”之称,又与贾岛齐名,人称“郊寒岛瘦”。元和九年,在阌乡(今河南灵宝)因病去世。张籍私谥为贞曜先生。

...〔 ► 孟郊的诗(346篇)