《读陈石遗诗集遂和其论诗原韵》拼音版


清代吴保初

chénshíshīsuìlùnshīyuányùn--bǎochū

zhènliáoxiàngrénjièshūkànyóuxìngjiǔlányínjiànhǎn

xiéchénzishīsòngzhìdànzhūsuífēngfānhāituòluòtiānbàn

yǒng怀huáizhuībīngshìjiǔguòzhōngsànyúnmèngǒuxiāngzhíjiāngyóuhànmàn

shīménjūnsuǒshìdànsuīyǒu鸿hóngyángtóulàn

pànfàngchényínlóutóutàntuǒjiānxīnmiàowǎn

shǐjuéwēngháoxùnlínchuānduànshīshànfēngxīnchuánhuǒwèiduàn

jiùshuāisuīchízhènhuòwèiyànshuíwèijuǎnpiānyǒurénchàngzhīhuàn

吴保初简介

唐代·吴保初的简介

(1869—1913)安徽庐江人,字彦复,号君遂。吴长庆子。荫生。官刑部主事,与刚毅争一案,愤而自脱公服出署。弃官后居上海,曾电请西太后归政光绪帝。后以唐才常事牵连,避往日本年余而归。工诗文,与陈衍等相酬和。有《未焚草》、《北山楼诗文集》。

...〔 ► 吴保初的诗(85篇)